"YOU CAN DANCE"
Każdy z nas jest tancerzem i to solistą w najlepszym wydaniu, każdy z nas ma własnego osobistego choreografa. Scena jest życiem, a ruch układany przez własną świadomość. Pragnienia i rozważania wskazują nam ścieżkę rozwoju. I tak dzięki ciągłym zmianom, przemijaniu uwagi nasz taniec nie ma końca... Każdy ruch ma znaczenie i nie umknie czasoprzestrzeni w której żyjemy-każde zdarzenie ma znaczenie. Wspaniałość sztuki tańca polega na jej ulotności i właśnie przemijalności, nie da się go uchwycić i powtórzyć tak samo poszczególnych ruchów. Sztuka ta trwa tylko wówczas gdy tancerz tańczy... Nie ma takich samych chwil, nie powtórzysz niczego w swoim życiu nic nie zdarzy się w tych samych okolicznościach. Wszystkie myśli, uczucia odzwierciedlają to, kim jesteś. Każde doświadczenie wpływa na nasze reakcje, a to oznacza, że większość reakcji jest echem z przeszłości, które nie żyją tak naprawdę w teraźniejszości.
Jednak reagując w teraźniejszości poszukujemy swojej prawdziwej jaźni. Emocje są w sumie najbardziej osadzone w tu i teraz, jednak emocja jest też myślą związaną z wrażeniem, a myśli zwykle dotyczą przeszłości lub przyszłości, ale wrażenia są w teraźniejszości.
Gdyby tak rozłożyć anatomię emocji można by rzec, że wzbudzają one dwa rodzaje wrażeń: ból i przyjemność. Przecież chcemy unikać bólu więc poszukujemy przyjemności. Tak więc wszystkie zagmatwane stany emocjonalne są rezultatem braku zdolności do podążania za podstawa emocjonalności.
Cykl emocji zaczynamy w teraźniejszości odczuwając przyjemność lub ból, a kończy się on złożonością uczuć przeszłości ...czyli:
Ból w teraźniejszości równa się zranieniu. Ból w przeszłości pamiętamy jako gniew. Ból w przyszłości jest postrzegany jako niepokój. Niewyrażony gniew skierowany przeciwko sobie i zatrzymany wewnątrz siebie nazywa się poczuciem winy. Wyczerpanie energii, które pojawia się gdy gniew jest skierowany do wewnątrz tworzy przygnębienie.
To są nagromadzone zranienia, które są odpowiedzialne za całą masę trudności psychicznych.... Jeżeli będąc zranionym nie znajdziemy rozwiązania w teraźniejszości, wtedy błędne koło narastania gniewu, niepokoju, poczucia winy czy przygnębienia może się pogłębiać.
Cztery podstawowe kroki tańca tu i teraz:
1. Zrozum - zranienie jest podstawowym negatywnym uczuciem. Chcąc być obecnym musisz być gotowy na doświadczenie zranienia.
2. Bądź świadom swoich cielesnych wrażeń. Nie obracaj w gniew tego co czujesz, zaprzeczając impulsom ciała.
3. Powiedz co czujesz osobie, która Cię zraniła.
4, Oczyść się emocjonalnie i idź naprzód.
Każdy działa na swoim poziomie świadomości, każdy ma swojego wewnętrznego choreografa. Wszystko zależy od nas. Celebrujmy każdy krok tego tańca w chwili obecnej.
